Uchwała Nr 2/2013 MRS z 4 XI 2013 w spr. przystąpienia Miasta do Sieci Miast i Gmin Przyjaznych Starzeniu
Poznań, 4 listopada 2013
Uchwała Nr 2/2013
Miejskiej Rady Seniorów
z dnia 4 listopada 2013 roku
W sprawie: przystąpienia Miasta Poznania do Sieci Miast i Gmin Przyjaznych Starzeniu tworzonej przez Światową Organizację Zdrowia (WHO)
Na podstawie:
- Uchwały Nr XXIV/128/V/2007 Rady Miasta Poznania z dnia 25 października 2007 r. w sprawie powołania Miejskiej Rady Seniorów
- Regulaminu Miejskiej Rady Seniorów drugiej kadencji – uchwała nr 01/2011 z dnia 23 listopada 2011 roku
Miejska Rada Seniorów na posiedzeniu w dniu 4 listopada 2013 roku uchwala
Paragraf 1
Zwracamy się do Prezydenta Poznania o podjęcie działań mających na celu przystąpienie do Sieci Miast i Gmin Przyjaznych Starzeniu tworzonej przez Światową Organizację Zdrowia (World Health Organization, WHO), mającej na uwadze pomoc środowiskom, szczególnie miejskim w tworzoniu miejsc i środowisk, w których warunki są dostosowane do potrzeb osób starszych.
Paragraf 2
W ramach ww. Sieci prowadzone są działania mające na celu tworzenie możliwości udziału osób starszych w dyskusji o ich realnej sytuacji i potrzebach, przy tworzeniu szczegółowych polityk w następujących obszarach pracy nad rozwojem miasta Przyjmuje się, że istnieje osiem podstawowych obszarów tematycznych pracy nad rozwojem miasta:
- Transport
- Mieszkalnictwo
- Partycypacja społeczna/obywatelska
- Szacunek, integracja społeczna, przeciwdziałanie dyskryminacji wiekowej (ageizm)
- Zatrudnienie
- Komunikacja (werbalna i niewerbalna)
- Pomoc społeczna i służba zdrowia
- Przestrzenie publiczne i budynki.
Paragraf 3
Aplikację można złożyć online dostępnej na stronie http://who.int/ageing/projects/application_form/en/index.html ) oraz wystosować na ręce koordynatorki Sieci p. Kristine Goulding pismo z zobowiązaniem się i chęcią przystąpienia Miasta Poznania do cyklu ciągłego doskonalenia wspomnianej sieci.
Paragraf 4
WHO oczekuje od aplikującego Miasta spełnienia czterech warunków:
- Ustanowienia mechanizmów angażujących osoby starsze w działanie Sieci;
- Podnoszenia zastanego poziomu przystosowania Miasta do potrzeb osób w każdym wieku;
- Stworzenia 3-letniego planu działania na rzecz podniesienia zastanego poziomu przystosowania Miasta i jego społeczności do potrzeb osób w każdym wieku;
- Identyfikacji wskaźników monitorowania postępów (ewaluacji) planu działania.
Paragraf 5
W zamian Miasto Poznań, obok możliwości korzystania z oznaczenia (logo) otrzyma również możliwość korzystania z:
- Kontaktu z globalną siecią ekspertów (urzędników, kierowników projektów, naukowców i ludzi starszych) w zakresie różnych aspektów starzenia się;
- Dostępu do najnowszych wiadomości i materiałów dotyczących podnoszenia jakości życia w Mieście, projektów, spotkań i imprez;
- Wsparcia pracy nad opracowaniem strategii działań oraz rozwojem i wdrażaniem rozwiązań dotyczących przystosowania Miasta do potrzeb wszystkich grup wiekowych;
- Udział w dyskusji o najlepszych praktykach w zakresie wdrażania i pokonywania wyzwań dotyczących rozwoju miasta przyjaznego starzeniu.Przewodniczący
/-/Krzysztof Wodniczak
Za przyjęciem uchwały głosowało -11 osób
Przeciw głosowało – 0 osób
Wstrzymało się od głosu – 0 osób
Więcej nt idei ‚Miast przyjaznych starzeniu‚ czytaj TU
Zob. też ‚Wzory dobrych praktyk senioralnych spoza Wielkopolski‚ Warszawa TU ; Kraków TU
Rusza w Mieście dyskusja nad uchwałą MRS z 4 XI 2013 r. w spr. przystąpienia do Sieci Miast i Gmin Przyjaznych Starzeniu
Posiedzenie Komisji Rady Miasta Poznania
Komisje:
Komisja Polityki Społecznej i Zdrowia
Data: 2015-06-22 16:00
Miejsce:
Sala Błękitna (106) , Urząd Miasta Poznania , pl. Kolegiacki 17
Temat:
Porządek obrad :
1 Otwarcie posiedzenia komisji.
2 Sprawa szczepień- szczepić czy nie szczepić?
3 Miasto przyjazne w starzeniu.
4 Wolne głosy i wnioski.
Zamknięcie posiedzenia komisji.
Źródło: http://bip.poznan.pl/bip/posiedzenia/komisja-polityki-spolecznej-i-zdrowia,57533/
Zob. też wpis na FB z 27 VI 2015: https://www.facebook.com/damian.dubina?fref=nf&pnref=story
MIASTA PRZYJAZNE STARZENIU: PRZEWODNIK
Zapraszamy do pobierania darmowego pdf pierwszego w historii polskiego tłumaczenia publikacji Światowej Organizacji Zdrowia pt. „Miasta Przyjazne Starzeniu: Przewodnik” oraz do zamawiania książki w darmowej wersji papierowej – wersje papierowe można odebrać za darmo w siedzibie naszej redakcji w Warszawie. Jeżeli chcą Państwo, abyśmy wysłali egzemplarz na Państwa adres na terenie Polski prosimy wpisać kwotę 5 zł w miejsce ceny. W przypadku zamówienia większej liczby niż jeden egzemplarz prosimy o kontakt mailowy (fundacja@res.publica.pl). Wersje papierowe będziemy wysyłać po 19 grudnia 2014 r.
WERSJA PDF za darmo jest dostępna TUTAJ (kliknij poniższy link):
http://publica.pl/wp-content/uploads/2014/12/MIASTA-PRZYJAZNE-STARZENIU.pdf
O integrację Seniorów
Proponuję wrócić do sprawy podjętej przez Miejską Radę Seniorów w ub. roku, która w ramach posiadanej funkcji inicjatywnej zgłosiła Władzom Miasta w formie uchwały sugestię przystąpienia Poznania do sieci WHO (Światowej Organizacji Zdrowia) „Miast przyjaznych starzeniu”.
Dlaczego ta idea jest ważna? Bo dotyczy 120 tys. poznańskich seniorów, tj. ¼ mieszkańców miasta. Poza tym, chociaż do wspomnianej sieci należy już kilkaset miast i gmin z 22 krajów świata, z Polski nie ma żadnego! Poznań byłby więc pierwszym miastem w tej sieci.
Poza tym, dobrym compendium praktycznej wiedzy nt tej idei jest tematyczny numer 3 kwartalnika “Miasta: kultura, ludzie, przestrzeń” z 2013 r. w całości poświęcony sprawie miast przyjaznych starzeniu.
Miasto przyjazne starzeniu opiera się -co widać w uchwale MRS- na 8 tematach, które są doskonałą formułą spajającą wiele pojedynczych spraw podejmowanych w Poznaniu z myślą o seniorach. Tu akurat Miasto ma czym się szczycić. W tej formule zmieściłaby się zarówno wszelka działalność MRS, jak też różne projekty podejmowane przez Centrum Inicjatyw Senioralnych, co ułatwiałoby wspólnotę działań I współpracę.
Jednym z głównych założeń sieci Miast przyjaznych starzeniu jest też zadeklarowanie rozwijania społecznej świadomości opartej na redefinicji pojęcia starości, mianowicie: starzenie jest zjawiskiem międzypokoleniowym, tak samo dotyczy 20-latka, jak i 60-latka. Chodzi o to, by to doświadczenie uznać za wspólne i razem międzypokoleniowo kreować jego charakter. Wówczas mamy szansę być społeczeństwem przyjaznym starzeniu i podejmować różne międzypokoleniowe inicjatywy.
Nadto, WHO zapewnia kontakt z gronem ekspertów pomocnych, np. w tworzeniu strategii działania, umożliwia dostęp do najnowszych wiadomości i materiałów edukacyjnych. Słowem: szkoli zainteresowanych.
Z tematem powyższym wiąże się możliwość kontynuowania przez Miasto działań ograniczających krąg mieszkańców “wykluczonych cyfrowo”. To jedna ze ścieżek budowania społeczeństwa informacyjnego, którym zresztą Polacy już są. To jednocześnie jeden z priorytetów państwa i jego rządu.
Miasto nie tak dawno przekazało seniorom tysiąc laptopów.
Gdyby zaplanować zamysł kontynuowania tego działania, to zamieniając laptopy na tablety w ramach tej samej kwoty można by obdarować 4-krotnie większą liczbę seniorów. Skorelowanie działań z rozszerzeniem obszarów zasięgu wi-fi dałoby seniorom wiele satysfakcji z dostrzeżenia ich potrzeb w zakresie ułatwienia korzystania z e-technologii.
„Age proofing”, czyli „dostosowanie ze względu na starość”
Zbliżony temat do podjętego w uchwale MRS krąży też w internecie. Tu można polecić uwadze artykuł Grażyny Busse: ‚Age proofing’ zamieszczony na portalu starsirodzice.pl:
„To kolejne mało znane w naszym kraju pojęcie dotyczące problematyki starzenia się, starości i dostosowania otaczającej nas rzeczywistości do zmian demograficznych.
Ostatnio pisałam o „mainstreaming ageing” – marzyłabym o realizacji tej idei chociażby w instytucjach państwowych. Czytając o różnych europejskich działaniach, dostosowujących infrastrukturę, organizację czy też usługi, handel, wreszcie produkcję, do wyzwań związanych ze starzeniem się społeczeństwa, zapoznałam się z terminem „age proofing”.
Trudno jest nam znaleźć stosowne tłumaczenie dla tego określenia, ale pozwolę sobie zasugerować takie: „dostosowanie ze względu na wiek”. Nieco długie, ale oddaje sens. Zapotrzebowanie na tego typu analizę, diagnozę stanu w różnych obszarach naszego życia, wydaje mi się niezbędne.
W najbliższym czasie planujemy przeprowadzić pilotażowe działania „age proofing” wraz z seniorami skupionymi przy naszym Stowarzyszeniu. Podzielę się z Państwem wynikami. Prawdopodobnie będziemy analizować i diagnozować po kolei różne obszary naszego życia: otoczenie, usługi, produkty, inwestycje, działania lokalne. Naszym celem będzie odpowiedzieć na pytanie, czy wymienione obszary charakteryzuje uniwersalna dostępność, wrażliwość na wiek, brak barier i utrudnień oraz odpowiednia analiza możliwości i potrzeb osób starszych. Sądzę, że każda gmina powinna zainteresować się tematem „age proofing” i przeprowadzić stosowne analizy w swoim środowisku lokalnym. Jest to istotne, zwłaszcza przed planowaniem wydatków i inwestycji w nowej perspektywie unijnego finansowania. Nie można pominąć perspektywy wieku i demografii. Jeśli nie ujmiemy jej w najbliższych finansowych przedsięwzięciach, czeka nas katastrofa. Zachęcam wszystkie osoby, które mają taką możliwość, do upowszechniania idei „mainstreaming ageing” czy też działań „age proofing”.
Wspomniane przeze mnie pojęcia są znane w Europie, można je odnaleźć w wielu dokumentach UE, stanowią rekomendacje do tworzenia polityk krajowych, jednak nie słyszymy o nich w Polsce. Trudno czasami uwierzyć, że Plan Madrycki został sformułowany w 2002 roku i już wtedy należało zacząć powyższe działania. Naprawdę, mamy bardzo dużo do nadrobienia!”
Źródło: http://starsirodzice.pl/age-proofing-0
Projektowanie czy poprawianie?
“4 września w Centrum Społecznym PACA 40 odbyła się debata nt. Jak projektować miasto przyjazne seniorom czyli architektura miejska, a jej starsi użytkownicy.
Autorka: Ewa Marynowska
Na jedno z pierwszych pytań o to, czym jest przestrzeń przyjazna dla seniorów Maciej Augustyniak – twórca Fundacji Polska Bez Barier – odpowiedział, że przestrzeń miejska ma sprzyjać wszystkim, bez podziałów na grupy wiekowe, a przede wszystkim osobom niepełnosprawnym. […]
W Warszawie, za przykładem Nowego Jorku, został udostępniony call center z numerem: 19115, gdzie można zgłaszać sprawy związane z niedogodnościami w życia w stolicy, m.in.takie, które były sygnalizowane poprzez osoby siedzące na widowni (przejścia dla pieszych, miejskie szalety, poprawa sposobu prowadzenia autobusów, a hamowania w szczególności, zróżnicowane uchwyty dla pasażerów, brak wiat na przystankach, likwidacja biblioteki itd. […]”
Więcej czytaj w ‘Zdaniem Seniora’ http://www.zdaniemseniora.pl/projektowanie-czy-poprawianie
Pingback: MRS w audycji Radia Merkury „Jest taka sprawa“ | Miejska Rada Seniorów