Poznań przyjęty do światowej sieci WHO ‚Miast Przyjaznych Starzeniu‘!
Z wielką radością informujemy Szanownych Użytkowników Strony MRS, że Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) przyjęła Poznań do światowej sieci (ok. 360 członków) „Miast Przyjaznych Starzeniu“. Informuje o tym list WHO skierowany do Zastępcy Prezydenta Poznania Jędrzeja Solarskiego (czytaj TU w wersji oryginalnej, tłumaczenie części merytorycznej poniżej niniejszego wpisu*).
Link do profilu miasta na stronie sieci WHO – TU
W Polsce drugim członkiem tej sieci jest Gdynia (zob. TU )
Mamy teraz wielką motywację i pomoc (por. Przewodnik), by działania na rzecz poprawy jakości życia wszystkich mieszkańców (wszak starzejemy się wszyscy!) zintegrować nadając im wspólny cel: czynić miasto coraz bardziej przyjazne starzeniu.
Przypomnijmy przy tej okazji w skrócie historię ponad dwuipółletnich starań o dołączenie Poznania do wspomnianej sieci WHO:
- listopad 2013: Uchwała MRS w sprawie przystąpienia Poznania do sieci WHO (czytaj TU)
- czerwiec 2015: wznowienie dyskusji nad idea wyrażoną w Uchwale MRS na forum Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia RM, na wniosek prezesa Instytutu Rozwoju Aktywności Damiana Dubiny
- lipiec 2015: przyjęcie stanowiska (‘zielone światło’ dla dalszych działań) przez Radę Miasta
- luty 2016: złożenie aplikacji UM do WHO przygotowanej przez CIS, a podpisanej przez Z-cę Prezydenta Jędrzeja Solarskiego
- lipiec 2016: pozytywna odpowiedź WHO.
Więcej informacji o światowej sieci WHO Miast Przyjaznych Starzeniu zob. strona w jęz. ang. TU
lub tłumaczenie przez translator Google’a, aktywny link TU
Zrzut ekranu strony WHO w ‚automatycznym’ tłumaczeniu przez translator Google’a (translate.google.com)
*Tłumaczenie części merytorycznej (pierwsza strona) odpowiedzi WHO:
Jesteśmy bardzo zadowoleni, iż możemy powitać Miasto Poznań jako członka WHO Światowej Sieci Miast Przyjaznych Starzeniu. Poznań jest od teraz częścią rosnącego światowego ruchu miast i społeczności, które starają się efektywnie wychodzić naprzeciw potrzebom starszych mieszkańców. Jako członek, Miasto Poznań zobowiązane jest do dzielenia się doświadczeniami zdobywanymi na drodze rozwoju jako miasto przyjazne seniorom oraz przesyłania corocznej informacji zwrotnej na temat postępów sieci, aby zapewnić nas, że spełnia ona wszystkie wasze potrzeby.
Z niecierpliwością czekamy na Państwa aktywne uczestnictwo w Sieci. W załączniku dołączamy szczegóły dotyczące dostępu do platformy informacyjnej, Age-friendly World oraz dokumenty z wytycznymi WHO, aby wesprzeć pracę w tym obszarze.
(Tekst angielski ze strony 2 – skorzystaj w translatora Google’a)
Posłuchaj też rozmowy na powyższy temat w GoodTimeRadio (25 VII 2016) TU
Szanowna Pani Iwono,
Pani uwagi są do bólu słuszne. MRS wkłada jednak wiele wysiłku, by coś dla Seniorów zyskać, czasem się udaje, czasem nie. Teraz na przykład zabiegamy, by temat mieszkalnictwa i budownictwa dla Seniorów stanął na porządku jednej z najbliższych sesji Rady Miasta. Na stronie znajdują się nasze materiały zbliżone do eksperckich kompetencji, by przekonywać nimi Radnych Miejskich. Jeśli nie jesteśmy traktowani jako partner, to trudno się przebić!
Kierownictwo RM o nich wie, podobnie jak część Radnych Miejskich (jedna z Komisji RM nas poparła), ale niezależnie od tego próbujemy jako członkowie MRS dotrzeć także wprost do Radnych z poszczególnych dzielnic.
Czy zechciałaby Pani przyłączyć się jako mieszkanka Poznania do tych starań i spróbowała rozmawiać z 2-3 Radnymi Miejskimi w tej sprawie? Czasem myślę, że ‚Każdy ma to, na co się odważy!‘
Czy rozmawiała może Pani kiedyś z jakimś Radnym (-mi) Osiedlowym (-i) o poruszanych sprawach? Na 5 września zaprosimy przedstawicieli 42 Rad Osiedlowych do wspólnej z MRS dyskusji o sprawach senioralnych – po 15 sierpnia zamieścimy na stronie zaproszenie wraz z agendą.
Na pewno Pani relacje na naszej stronie z tych rozmów byłyby ciekawe! Zachęcam i zapraszam.
Szanowny Panie Przewodniczący, dziękuję za odpowiedź. Odwagi mi nigdy nie brakowało i to też w wielu innych sprawach. Ale zdrowia mam coraz mniej, niestety. Jeśli przeżyję tegoroczne upały… Rozmowa z radnymi z pewnością może być ciekawa. Ponieważ od dłuższego czasu mówię i piszę, że seniorom potrzebna jest konkretna pomoc i nic się w tej sprawie nie dzieje, mój pesymizm sięga prawie dna.
Moim zdaniem Poznań jest TEORETYCZNIE miastem przyjaznym starzeniu. Minęły dwa lata od mojego pomysłu, aby każdy samotnie mieszkający emeryt, zwłaszcza po 65 roku życia, miał bezpłatny Internet z laptopem w mieszkaniu. I co? I nic. A jak bardzo samodzielność i aktywność także umysłowa sprzyja zdrowiu nie trzeba nikogo przekonywać.
Ponadto były konferencje, sesje MRS, narady i dyskusje na temat mieszkalnictwa dla seniorów. I co? Nadal nie wiem, do kogo mam się zwrócić jako uboga emerytka, aby moje 1-pokojowe mieszkanie zaadaptowano do moich potrzeb, tzn. założono rolety zewnętrzne, abym mogła przeżyć kolejne upały, przystosowano łazienkę, wymieniono okna czy pomalowano mieszkanie. Jestem zapewne jedną z wielu emerytek, których na to nie stać z chudej emerytury. Niestety mimo, że mamy w Poznaniu coraz więcej instytucji zajmujących się seniorami a nawet wiceprezydenta J. Solarskiego wsłuchującego się w potrzeby starszego pokolenia, to tak naprawdę nikt nie zaspokaja naszych konkretnych potrzeb. W ostatniej odpowiedzi od p. J. Solarskiego przeczytałam, że… ukończenie 65 lat -/mam 67/ oraz samotne mieszkanie czy niska emerytura /mam trochę wyższą niż kryterium MOPR/ NIE jest powodem, aby ubiegać się o taką konkretną pomoc o jakiej wyżej napisałam.
Nadal też nie wydzielono w Budżecie Miasta jakiejś sumy na tego rodzaju potrzeby-/jak wyżej/ seniorów.
A więc moim zdaniem Poznań NIE sprzyja starzeniu, a wręcz je utrudnia. Poznań sprzyja starzeniu, ale tylko na papierze. Mnóstwo słów, ale brak konkretów. Mamy za to rozmaite imprezy kulturalno-sportowe, targi Viva Seniorzy oraz Senioralia, a także Miejską Radę Seniorów – organ doradczy UM i coraz więcej portali internetowych skierowanych do starszaków. Wracamy po tych imprezach do mieszkań, w których trudno żyć i pokonujemy /tak jak ja dzisiaj/ z reguły kilkanaście przystanków do czytelni na Internet. Niestety nie każdy komputer publiczny jest sprawny. A jeśli zachorujemy lub zdarzą się oblodzone chodniki, siedzimy w domu nie mając kontaktu ze światem. Ale kogo to obchodzi?