Dom Spokojnej Starości ostatecznością?
Polecamy uwadze Państwa interesujący artykuł Magdaleny Wawrzyniak o doświadczeniach DPS w Kaliszu przy ul. Winiarskiej przeczących negatywnemu myśleniu o tego rodzaju placówkach dla Seniorów, opublikowany na portalu ‚My50+. Magazyn dla Osób w Najlepszym Wieku‘. Oto fragment:
„Jak często słyszy się ‘starość nie radość…’, ‘starość się Bogu nie udała…’ W Polsce starego człowieka stereotypowo łączy się z wizją klęski. W czasach, gdy modna jest młodość i dopiero zaczyna się mówić o edukacji dla starości, na ten nieunikniony w życiu człowieka czas patrzy się z lękiem. Największym złem wydaje się zamieszkanie w domu spokojnej starości, które symbolizuje ostateczną utratę wszystkiego tego, co się w życiu liczy.
Potwierdzenie takiej wizji starości znajdujemy w badaniach opinii społecznej. Z ankiety ‘Polacy wobec własnej starości’, przeprowadzonej przez CBOS w 2012 roku, wynika, że zdecydowana większość Polaków okres starości wiąże z różnego rodzaju obawami. Jedynie nieliczni (6%) nie odczuwają lęku przed tym okresem życia. Niezależnie od wieku i własnej sytuacji życiowej, respondenci myśląc o swojej starości niezmiennie najbardziej obawiają się chorób, niedołężności, utraty pamięci – zdanie takie wyraziło aż 73% pytanych. Ponad połowa (56%) boi się utraty samodzielności, bycia ciężarem dla innych, uzależnienia od innych ludzi. Jedna trzecia ankietowanych obawia się złych warunków życia, trudności z utrzymaniem się, a także samotności i utraty osób bliskich. 18% respondentów zadeklarowało lęk przed cierpieniem oraz niepokój związany z niepewnością, z kim będą mieszkać i pod czyją będą opieką. Co siedemnasty respondent obawia się, że będzie nikomu niepotrzebny. Jeżeli chodzi o organizację życia na stare lata, to prawie dwie trzecie pytanych (64 %) chciałoby mieszkać we własnym mieszkaniu korzystając z doraźnej pomocy bliskich, co siódmemu ankietowanemu odpowiadałoby mieszkanie z rodziną, mniej więcej co dziesiąty chciałby mieszkać u siebie i korzystać z płatnej lub bezpłatnej pomocy odpowiednich służb. W badaniu chęć mieszkania na stare lata z innymi starszymi ludźmi wyrażano sporadycznie.
Dom Spokojnej Starości? Nie, dziękuję
Znawcy tematu twierdzą, że zamieszkanie w Domu Spokojnej Starości wydaje się symbolizować ostateczną utratę wszystkiego, co w życiu ważne. Tłumaczy to chyba, dlaczego tak wielu ludzi starych woli niedostateczne, wyizolowane warunki życia od zabezpieczającej im byt opieki nawet w najlepszym zakładzie opiekuńczym. Według K. Łangowskiej-Marcinowskiej, w domach pomocy społecznej człowiek cierpi zwłaszcza na samotność psychiczną, ponieważ otaczają go ludzie równie jak on samotni duchowo, obcy i obojętni. Jak twierdzi badaczka, instalując się w domu starców, człowiek pozostawia za sobą przeszłość, swe radości i złudzenia. Ma tu dość czasu na snucie czarnych myśli, z których powoli wynurza się kontur kresu życia, widmo śmierci. Przyczynia się do tego wyobcowanie ze środowiska, utrata przyzwyczajeń, odosobnienie i brak kontaktu z młodszymi generacjami, przeświadczenie o odrzuceniu przez rodzinę, a ponad wszystko brak wszelkich trosk związanych z codziennym bytem – tu człowiek stary nie musi się o nic martwić, o nic zabiegać, nie ma więc żadnych bodźców motywujących go do jakiejkolwiek aktywności.Tak być jednak nie musi.
Czas zerwać z negatywnym myśleniem o DPS-ach […]“
Całość czytaj TU
360 mln zł na program Senior-WIGOR, który ruszy w 2015 r.
Program przewiduje finansowe wspieranie jednostek samorządu terytorialnego: gmin, powiatów oraz samorządów województw – w zakresie tworzenia i prowadzenia Dziennych Domów „Senior-WIGOR” oraz Klubów „Senior-WIGOR”. Zapowiedź działań na rzecz tworzenia takich placówek premier przedstawiła w expose.
W 2015 r. ma powstać 100 takich miejsc – poinformowała w środę Kopacz. Dodała, że program ma zostać przyjęty w II kwartale roku.
Celem programu, który jest obecnie w konsultacjach społecznych, jest zapewnienie wsparcia seniorom m.in. poprzez umożliwienie korzystania z oferty opiekuńczej, aktywizującej, edukacyjnej, kulturalnej, rekreacyjnej oraz prozdrowotnej, w tym z podstawowych usług rehabilitacji ruchowej.
Placówki – jak czytamy w uzasadnieniu projektu – mają powstawać w pierwszej kolejności w gminach wiejskich lub miejsko-wiejskich, w których brak jest infrastruktury pomocy społecznej, wyłączając ośrodki pomocy społecznej. Program obejmie swoim zasięgiem wszystkie województwa; udział jednostek samorządu w nim ma charakter dobrowolny.
Tworzenie dziennych domów lub klubów dla seniorów polegać będzie – w myśl projektu – na adaptacji lub remoncie już istniejących obiektów albo ich części i realizacji usług w zakresie dostosowanym do potrzeb seniorów. Dotacja na utworzenie placówki może wynosić do 80 proc. kosztu realizacji zadania, jednak nie więcej niż 100 tys. zł. Dotacja na utworzenie placówek nie obejmuje kosztów wyposażenia oraz środków na prowadzenie działalności bieżącej.
Jednorazowo rocznie kwota dotacji kosztów wyposażenia dla Domów nie może przekroczyć 50 tys. zł, a w przypadku Klubów – 25 tys. zł. Dotacja na działalność bieżącą placówek uruchomionych w ramach Programu wynosić będzie do 1/3 faktycznego kosztu utrzymania na jednego uczestnika miesięcznie, jednak nie więcej niż 200 zł w Domu oraz nie więcej niż 150 zł w Klubie. Działalność bieżąca placówek finansowana będzie z budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz odpłatności osób starszych.
Program Senior–Wigor ma stanowić uzupełnienie działań realizowanych w ramach Rządowego Programu na rzecz Aktywności Społecznej Osób Starszych na lata 2014-2020. W 2016 r. planowana jest ocena Programu na podstawie doświadczeń z realizacji w 2015 r.; wnioski z ewaluacji mają posłużyć do ewentualnych modyfikacji Programu.
W Polsce od kilkunastu lat obserwowany jest proces zmiany struktury demograficznej i rosnący udział osób starszych w populacji. Według danych GUS, już teraz osoby powyżej 65. roku życia stanowią ok. 15 proc. ludności kraju. (PAP)
Żródło: http://serwisy.gazetaprawna.pl/emerytury-i-renty/artykuly/845443,kopacz-360-mln-zl-na-program-senior-wigor-ktory-ruszy-w-2015-r.html
WARTO PRZECZYTAĆ
Sowa Agnieszka, Lekarstwo na starość
“Jak państwo (nie)radzi sobie z opieką nad staruszkami
Senior wspomagany
Mieszkania wspomagane to rozwiązanie pośrednie między domową opieką a domem pomocy. Świetnie się sprawdzają w Europie i USA. U nas powstały nieliczne, najczęściej budowane przez Towarzystwa Budownictwa Społecznego, tak jak dom dla seniorów w Stargardzie Szczecińskim.
22 lokale, na parterze 2-pokojowe, na górze kawalerki – normalne mieszkania na wynajem, jak to w TBS, tylko zaprojektowane pod kątem ludzi starszych – bez barier, z szerokimi drzwiami, windą, świetlicą na parterze. I z całodobowym systemem przywoływania na pilota. Wszystko za 1,2 tys. zł miesięcznego czynszu. Budynek przypomina trochę pawilon w ośrodku wypoczynkowym. Wspólny taras, ogródki oddzielone niskim żywopłotem. Wszyscy się znają, są na ty. Raz w tygodniu przychodzi pielęgniarka, w razie potrzeby przyjeżdża lekarz z najbliższej przychodni. – Na razie tyle nam wystarcza – mówi Krystyna, 72 lata, obaj synowie za granicą. – Nie wiem, co będzie za kilka lat, jeśli nie poumieramy. Zrobi się tu prawdziwy dom starców i taka opieka to pewnie już będzie za mało.
Stargardzki Dom Seniora otrzymał tytuł Budowy Roku 2009. Wycieczki samorządowców z całego kraju zjeżdżały, żeby podpatrzeć, jak powinno wyglądać budownictwo społeczne. – Mieliśmy w planach cztery takie domy, budowane przy współudziale miasta i organizacji pozarządowych, właśnie powinniśmy kończyć trzeci – mówi wiceprezes TBS Jadwiga Dąbrowska. – Ale nie budujemy, bo zlikwidowano Krajowy Fundusz Mieszkaniowy, z którego TBS dostawało preferencyjne kredyty. […]”
Więcej czytaj…
http://www.polityka.pl/tygodnikpolityka/kraj/1520616,2,jak-panstwo-nieradzi-sobie-z-opieka-nad-staruszkami.read
Gdzie zaginal moj komentarz z ub.miesiaca.2VI2014wk
SZ.Kolego ad. cyt.DPS Kalisz przeczy negatywnemu… WK parokrotnie z pensjonaruszami
DPS LISOWKI spedzal wakacje .Lisowki powPOZNAN – bliska koszula cialu .
PRZECZE NEGATYWNEMU MYSLENIU wk.