Jest to Załącznik do Uchwały nr XXXIX/772/13 Sejmiku Województwa Wielkopolskiego z 25 listopada 2013 roku,  której treść warto znać!

W pracach nad tekstem dokumentu udział brał, m.in. reprezentant MRS Jerzy Babiak.

Z Wprowadzenia:

„Dane i prognozy demograficzne wskazują, że polskie społeczeństwo będzie w najbliższych dziesięcioleciach starzeć się bardzo intensywnie – szybciej nawet niż społeczeństwa Europy Zachodniej. Niesie to ze sobą nowe, niełatwe do podjęcia wyzwania, wynikające z konieczności szerszego uwzględnienia seniorów we wszystkich sferach życia. Mówi się wręcz o geriatryzacji codzienności, związanej z coraz powszechniejszym udziałem osób starszych we wszystkich obszarach aktywności. W najbliższej przyszłości, po raz pierwszy w dziejach, liczba seniorów na świecie przekroczy liczbę dzieci w wieku do 5 lat.

Zjawisko starzenia i towarzyszące mu procesy pojawiają się w mediach. Niestety przedstawiane są głównie negatywne stereotypy starości. Przekładają się one nie tylko na niewłaściwe postrzeganie osób starszych przez pozostałe grupy społeczne, ale także na gorsze funkcjonowanie samych seniorów. Z nieprawdziwym (lecz rozpowszechnionym) wizerunkiem seniora jako osoby schorowanej, niedołężnej, niesamodzielnej i o życzeniowym nastawieniu, a więc generalnie biorcy usług i osoby potrzebującej wsparcia, wiąże się niechęć do podejmowania działań na rzecz tej grupy społecznej. Zdać sobie należy jednak sprawę, że art. 32 pkt. 2 Konstytucji RP z 1997 roku jednoznacznie określa, że „nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym, społecznym lub gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny”. Tak więc wiek nie może być wykładnikiem oceny, wartościowania czy negatywnego postrzegania poprzez sferę potrzeb.

Co więcej, zwiększająca się liczba osób starszych nie musi koniecznie wiązać się z zapotrzebowaniem na zwiększone nakłady finansowe. Podkreśla się bowiem, że jedne i te same grupy wiekowe są w kolejnych latach coraz bardziej sprawne. Porównanie wyników zakończonego w 2011 roku badania PolSenior, wykonanego na grupie reprezentatywnej dla Polski, więcej osób w wieku 65-69 lat jest w stanie wejść na pierwsze piętro/małą górkę niż 25 lat temu. Dla grupy wiekowej 80+ poprawa ta jest jeszcze bardziej zdecydowana i sięga 200%.
Wyniki te pokazują jednoznacznie, że wzrostu liczby osób starszych nie należy postrzegać jako proporcjonalnie zwiększającego się zapotrzebowania na finansowanie usług i wsparcie.

Dodatkowo, coraz częściej wskazuje się, że seniora postrzegać należy jako kogoś, kto ma potencjał, a więc dysponuje nie tylko wiedzą, umiejętnościami oraz doświadczeniem, ale i kapitałem. Wspieranie tego potencjału powinno umożliwić jego rozwój oraz szersze wykorzystanie.

Wobec powyższego, wzrost liczby seniorów wymaga podejmowania działań mających na celu wprowadzanie ułatwień dla ich funkcjonowania w społeczeństwie, a także stworzenia nowej oferty ukierunkowanej na tę grupę wiekową. Niezbędne jest więc zdefiniowanie potrzeb zarówno samych seniorów, jak i ich rodzin/opiekunów. Następnym krokiem powinna być ich hierarchizacja i priorytetyzacja. […]

Po zdefiniowaniu potrzeb i ich hierarchizacji/priorytetyzacji konieczne jest wskazanie możliwości ich zaspokojenia, które wymaga dokonania przeglądu możliwości i zasobów. W analizach tych muszą zostać uwzględnione możliwości i zasoby samych seniorów.“

Polecamy szczególnej uwadze „Rekomendacje wynikające z diagnozy” (s. 21-22) oraz ‚Priorytety’, zwłaszcza II ‚Aktywność’ (s. 28-  ).

Pełny tekst 32-stronicowego dokumentu czytaj TU