„Trzy miasta w Polsce otrzymały ze Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) certyfikat „Miasto Przyjazne Starzeniu”. Gdynia, Poznań i Ostrów Wielkopolski.
W świecie miast takich jest ponad trzysta.

Aby uzyskać certyfikat aspirujące miasto (gmina) musi wykazać się udokumentowanymi osiągnięciami i realizowanymi programami na rzecz podnoszenia jakości życia starzejącego się pokolenia. Odsetek ludzi po 60. roku życia prędzej rośnie w krajach roz- winiętych niż rozwijających się, a najprędzej w Europie. Demografowie szacują, że w roku 2035 (a więc „w zasięgu ręki”) populacja emerytów i rencistów w Europie będzie stanowić 34 procent. Zjawisko to niesie potrzebę zmian w organizacji życia ośrodków zurbanizowanych, organizacji usług, gospodarki komunalnej, komunikacji miejskiej, obiegu informacji i innych obszarów życia społecznego.

CentrumIS i Miejska Rada Seniorów

Jednym z ważnych dokonań (rzecz oczywista – nie jedynym) miasta Poznania jest wydzielenie w strukturach Urzędu Miasta kilkuosobowej komórki etatowej, zajmującej się problematyką dostosowania działań administracji miejskiej do potrzeb starzejącej się części mieszkańców poprzez rozpoznawanie potrzeb, inicjowanie przedsięwzięć, opracowywanie programów, pomoc w organizowaniu aktywności osób starszych, organizowanie obiegu informacji o możliwościach kontaktu z kulturą, rozrywką, rekre- acją, zorganizowanym życiem towarzyskim itp. Centrum Inicjatyw Senioralnych jest urzędowym nurtem prezydenta miasta Poznania.

Równocześnie funkcjonuje nurt społeczny o charakterze doradczym dla prezydenta w postaci Miejskiej Rady Seniorów jako kanał informacji i inicjatyw „oddolnych” płynących z całościowego ogarniania środowisk ludzi starszych rozrzuconych po mieście. O randze tego ciała doradczego może świadczyć fakt, że w każdym posiedzeniu Miejskiej Rady Seniorów bierze udział wiceprezydent odpowiedzialny za politykę społeczną. […]“

Pełny tekst art. Andrzeja Wasilewskiego czytaj w ‚Gazecie Senior‘ 2017 Nr 2 s. 12-13, TU