„Już 333,4 tys. emerytów pobiera świadczenie niższe niż emerytura minimalna wynosząca w 2020 roku 1200 brutto. Te liczby nie mają nic wspólnego z obecnym kryzysem – kryzys głodowych emerytur jest permanentny i będzie się jednostajnie pogłębiał w kolejnych latach, tak bowiem zaprojektowany jest nasz system emerytalny.

Tymczasem mierzone poziomem wydatków minimum socjalne dla jednoosobowego gospodarstwa emeryckiego wyniosło pod koniec 2019 roku 1195 zł. Minimum egzystencji dla takiego gospodarstwa domowego wyniosło 585 zł.

Jak to możliwe, że aż co dwudziesty emeryt dostaje świadczenie rzędu 700, 500, czy nawet 100 zł?

Paradoksalnie brzmiąca „emerytura niższa od minimalnej” bierze się stąd, że emerytura minimalna nie przysługuje automatycznie wszystkim, którzy ukończyli wiek emerytalny (po reformie PiS z 2016 roku wiek emerytalny wynosi 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn).

Emerytury „sub-minimalne” będą coraz większym problemem – ostrzega Łukasz Kozłowski autor analizy Federacji Pracodawców Polskich.

Stary i nowy system

Średnio emeryci otrzymują 2413,64 zł brutto – to dane z pierwszego kwartału 2020. Do obecnej średniej emerytury wciąż wliczają się względnie wysokie świadczenia, naliczane według starego systemu. W dużym uproszczeniu: emerytura osób urodzonych przed 1949 rokiem tylko pośrednio zależy od wpłacanych składek, zasadnicze znaczenie ma staż pracy – to tzw. stary system.

Dla tych, którzy urodzili się później, wysokość emerytury zależy przede wszystkim kwoty wpłaconych składek.

W praktyce oznacza to, że jeżeli ktoś lata pracował na umowach zlecenia, umowach o dzieło (przez lata nadużywanych na polskim rynku pracy) lub na czarno, to jego emerytura będzie znacznie niższa.

Komu emerytura minimalna przysługuje? […]“

Pełny tekst tego ciekawego art. autorstwa Jakuba Szymczaka na portalu OKO.press czytaj – TU

Zob. też art. pokrewny – TU