„Z inicjatywy Miejskiej Rady Seniorów.
Jednym z fundamentalnych praw człowieka jest prawo do życia. Wiąże się z nim konieczność zapewnienia niezbędnej opieki medycznej osobom chorym i w podeszłym wieku. Wyzwaniem dla polityki społecznej jest odejście od instytucjonalnych form wsparcia na rzecz tak zwanego zintegrowanego budownictwa senioralnego. Ta właśnie sprawa była tematem kolejnego spotkania Miejskiej Rady Seniorów, które odbyło się 7 marca w Wydziale Zdrowia i Spraw Społecznych Urzędu Miasta Poznania.

Zaproszono na nie m.in. przedstawicieli Wydziału Rozwoju Miasta, Biura Spraw Lokalowych, Wydziału Urbanistyki i Architektury, Wydziału Architektury Politechniki Poznańskiej, Wydziału Architektury Krajobrazu Uniwersytetu Przyrodniczego, Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie, ekspertów z dziedziny gerontologii i budownictwa senioralnego oraz radnych. [….]

Idea zintegrowanego budownictwa senioralnego opiera się na projektowaniu budynków mieszkalnych dla różnych grup wiekowych, dając szansę na kształtowanie i umacnianie więzi społecznych z uwzględnieniem potrzeb opiekuńczych osób, które ukończyły 75 lat. Ten model został wdrożony i działa w innych krajach Unii Europejskiej. W naszym kraju za mało skupia się uwagę na animowaniu tego typu form pomocy. Wspólnych budynków dla seniorów oraz pozostałych grup wiekowych nie tworzy się prawie wcale. […]

Pomysł napawa optymizmem, gdyż oznacza zmniejszenie ryzyka tułaczki po instytucjach, wyobcowania i narażenia na społeczne wykluczenie. […]“

Pełny tekst art. Karoliny Kasprzak czytaj w ‚Filantropie‘ 2016 nr 4 s. 9 TU