„[…] W małych i średniej wielkości miastach, gdzie istnieją wolne tereny budowlane blisko śródmieścia, proponowane rozwiąza- nie to budowa Centrów Seniora. Składałyby się one z jednego lub paru budynków – w zależności od lokalnego popytu. Na parterach ulokowane byłyby usługi, w tym usługi pobytu dziennego seniorów. Na wyższych kondygnacjach mieściłyby się mieszkania jedno- i dwuosobowe przystosowane do samodzielnego funkcjonowania osób nawet przy bardzo dużych starczych dysfunkcjach. Każde mieszkanie miałoby logie z infrastrukturą umożliwiającą uprawę roślin. Na każdej z kondygnacji mieszkalnej znajdowałyby się pomieszczenia integracyjne (kluby) oraz pomocnicze (np. pralnia z suszarnią). Integralną częścią otoczenia budynków byłby ogród umożliwiający mieszkańcom rekreację na świeżym powietrzu i samodzielną uprawę roślin na podwyższonych rabatach.

W dużych miastach proponuje się budowę mieszkań dla seniorów jako nadbudów nad ostatnimi kondygnacjami budynków wielorodzinnych z dobudowanymi zewnętrznymi windami. Dzięki

Opracowanej przez Jerzego Zajdlera nowej polskiej technologii, która radyklanie skraca czas nadbudowy przy niezwykle atrakcyjnych kosztach, nakłady na budowę mogą być znacznie niższe niż przy nowych inwestycjach. Zoptymalizowane powierzchniowo i o niemal zerowym zapotrzebowaniu na energię mieszkania gwarantujące możliwość samodzielnego funkcjonowania nawet przy znacznej niepełnosprawności, zapewniają mieszkańcom komfort przy zachowaniu znanego otoczenia.

Uzupełnieniem tej oferty powinny być organizowane w lokalach użytkowych placówki pobytu dziennego dla seniorów.

Nadmienić należy, że Stowarzyszenie Architektów Polskich powołało zespół koordynowany przez Krzysztofa Ozimka, Sekretarza Generalnego SARP, którego zadaniem jest opracowanie wytycznych do projektowania budynków i mieszkań optymalizujących możliwości samodzielnego funkcjonowania seniorów, mimo znacznej utraty sprawności. Zespół przygotowuje także wytyczne dla organizatorów konkursów architektonicznych na projekty takich obiektów. […]“

Pełny tekst art. Dudy Tomasza czytaj w ‚Polityka Senioralna‘ 2016 Nr 1(2) s. 113-115 TU