Aleksandra Ziętek, ‚Wojsko Polskie’ – wiersz
WOJSKO POLSKIE
Na święto Wojska Polskiego
Do Grobu Nieznanego Żołnierza
Przybywają też „leguny” Mieszka i Chrobrego; Kościuszki, Piłsudskiego, Dąbrowskiego…
Pospołu z żyjącymi się bratają…
Gratulują uzbrojenia, munduru;
Pułkownikom odznaczeń i zaszczytów…
Żołnierskim zwyczajem „Czołem waszmościom!”
Tak żywych i umarłych kolegów witają…
Warty honorowe obok trybun stają,
Meldunki formacje WP przełożonym składają…
Obok oficjeli (niewidoczni) dawni wodzowie stoją:
Piłsudski pod wąsem, Wieniawa–Długoszowski;
„tak to, tak” ze zrozumieniem przytakuje
Gen. Maczek , król Krzywousty i Kazimierz – pewnie „Wielki”?
Niezrównany w skromności na uboczu stoi
Kawaler pierwszej szabli – Pan Wołodyjowski.
Ze wzruszenia wąsikiem porusza
I główki sierot żołnierzy do piersi przytula…
Na zakończenie uroczystości Odprawy Wart –
Orkiestra przez wieki hufce z muzyką do boju prowadzi,
A wraz z melodią – astralni goście do niebios wracają
Pośród czerwonych maków na Monte Casino…
Aleksandra Ziętek
Czytaj też ‚Wiersze Babci Oli‚ w ‚Gazecie Senior’ wyd. online edycji papierowej za czerwiec-lipiec 2016 r. s.6 TU