Szanowna Pani Marszałek, Szanowna Drużyno Opozycji, Drodzy Państwo,

My, drużyna Propozycji, mamy nieodparte przeświadczenie, że przekonaliśmy wszystkich tu obecnych do słuszności tezy, której dzisiejszego popołudnia broniliśmy. Po wysłuchaniu naszych argumentów z pewnością podzielają Państwo przekonanie, że „Nieodpłatne usługi dla seniorów są dobrą i skuteczną realizacją polityki senioralnej Miasta”.

Minione lata pokazały, jak można w ramach miasta przyjętego do światowej sieci Miast Przyjaznych Starzeniu WHO najpierw wypracować, a następnie rozszerzać, wzbogacać i doskonalić ofertę nieodpłatnych usług dedykowanych seniorom.

Miasto wykazuje swą wrażliwość i otwartość na wielorakie potrzeby seniorów, a przecież wiemy, że tak jak i inne polskie miasta, tak i Poznań musi racjonalnie kształtować swój budżet, zarówno roczny jak i wieloletni. A jednak programy senioralne są kontynuowane ku zadowoleniu osób 60 +.

Zwróćmy uwagę na finansowanie działalności licznych klubów seniora, działalności, która może nie jest usługową w potocznym rozumieniu tego słowa, ale proponując seniorom bogatą ofertę zajęć, przyczynia się do integracji tej grupy społecznej i wiekowej, do popularyzacji działań, a przede wszystkim przeciwdziała wykluczeniu społecznemu.

Jeszcze kilkanaście lat temu brak było świadomości, że senior ma specyficzne potrzeby związane nie tylko z wiekiem i stanem zdrowia, ale i specyficzną sytuacją rodzinną , towarzyską, zawodową i materialną. Co ważne: potrzebuje określonych usług, których rynek często nie zauważał i na które nie reagował. Tę lukę wypełniła polityka senioralna miasta Poznania poprzez systematyczne działania: tworzenie programów nieodpłatnych usług, pozyskanie partnerów świadczących owe usługi i znajdowanie finansowania.

W tezie tej debaty znajdą Państwo dwa przymiotniki: dobra i skuteczna. Taka jest, jak dowiedli tego moi przedmówcy z drużyny Propozycji, realizacja polityki senioralnej Miasta. Skuteczna, bo odpowiada na społeczne zapotrzebowanie, cieszy się dużym uznaniem w grupie beneficjentów i zaspokaja ich istotne potrzeby.

Dobra, bo z założenia nie jest i nie może być czymś skostniałym, raz na zawsze ustalonym, bo tworzą ją ludzie co prawda młodsi od tych 60+, ale we współpracy i odpowiadając na inspirację seniorów i instytucji, którym powierzono troskę o najstarszych mieszkańców miasta.

Programy senioralne, a wśród nich nieodpłatne usługi, nie mogą przegrać z innymi, może też potrzebnymi, ale senior musi być pewien pomocy i wsparcia – w interesie całego społeczeństwa, po to, by służyć swą wiedzą, zdobytym doświadczeniem życiowym, zawodowym i społecznym.

Urszula Filimon-Kucharska