To temat na świąteczną refleksję nad niewielkim fragmentem kryzysu kulturowego i tożsamościowego Zachodu, w jakim się znajdujemy.

„Tak, sprawiedliwość to cnota, która pozwala dać każdemu to, co mu się należy. W sposób naturalny zaczyna się to od naszych rodziców. Oni dali nam życie! Ponownie chcę oddać hołd wszystkim rodzicom świata. Winniśmy im cześć. Synowski szacunek jest formą sprawiedliwości. Chrześcijanie powinni mieć zmysł szacunku względem swoich najstarszych.

Afryka zna tę cnotę. Na moim kontynencie starzec nie jest uważany za problem dlatego, że trzeba się nim zajmować i go karmić, podczas gdy on już niczego nie produkuje. Starsi zapewniają przekaz. To oni są naszymi archiwami, bibliotekami i strażnikami naszych tradycji. Bez nich narody stają się sierotami: bez przenależności, bez korzeni, bez pamięci, bez historii, bez kultury, bez tradycji. Jeśli nie otaczamy czcią naszych starców, nie będziemy umieli kochać naszych ojczyzn. To ojczyzna zapewnia nam tożsamość. Kształtuje nas przez swój język, obyczaje, historię i kulturę. Winniśmy jej cześć i miłość.“

Kard. Robert Sarah / Nicolas Diat, Wieczór się zbliża i dzień już się chyli. Warszawa 2019, s. 415.
ISBN 978-83-7257-976-8.

 

Źródło zdjęcia – TU

Proszę posłuchać rozmowy z kard. Robertem Sarah w Warszawie, 14 XI 2019 na temat powyższej książki – TU

Por. też zbliżoną wypowiedź ks. bp. dr. Damiana Bryla, O godności osoby starszej, będącą referatem na konferencji „Miasta Przyjazne Starzeniu” (19-20 X 2017, UMP/MRS), pełny tekst czytaj – TU