„O Międzypokoleniowych Warsztatach Chóralnych, którym projektodawcą jest Maciej Nowak, dyrektor artystyczny Teatru Polskiego, dowiedziałam się z Tytki Seniora. Od razu było napisane w jakich dniach i godzinach odbędą się próby.

Przyszłam dopiero na czwartą z nich, ale od razu poczułam się zaopiekowana. Zastępca dyrygenta Damian Kacner zapytał mnie, w którym głosie czuję się najlepiej. – W sopranach – odpowiedziałam. – To proszę tam iść. Dał mi nuty, sporo jest tych kartek, głośno zapytałam samą siebie, czy zdążę się tego nauczyć, szczególnie słów po angielsku. I na te moje dylematy odwraca się koleżanka z pierwszego rzędu, którą pierwszy raz widzę na oczy i mówi mi, że prześle maila z opracowaniami przez dyrygenta Pawła Serafina światowych przebojów. Ale się zdziwiłam, uczyć się utworów przez Internet? Paweł Serafin mówi, że 15 minut takiej nauki daje godzinę czasu na wspólne muzykowanie. Później koordynatorka projektu, pani Zuzanna Głowacka przesyła nam dalsze utwory do nauki.

Rozciąga, rozziewa, roztańcza

Ania, moja znajoma, którą tam spotkałam, opowiada mi, że już na pierwszych próbach są przełamywane lody. Spotykamy się ze sobą, bawimy się z różnymi osobami (jest nas 40-50), mówimy miłe słowa, pojawiają się uśmiechy, rozluźnienie. Czuje się wspólnotę. […]”

Pełny tekst relacji Marii Orwat z koncertu Seniorów w Teatrze Polskim czytaj w ‘Gazecie Senior’ 2018 Nr 7 s. 16 – TU