„– Zmiany w strukturze demograficznej populacji wymuszą dostosowanie gospodarki do starzenia się siły roboczej. Problemem rynku pracy stanie się rosnący niedobór siły roboczej – mówi prof. dr hab. Zbigniew Woźniak.

Prof. Woźniak jest wybitnym socjologiem, specjalistą w badaniach zjawisk z dziedziny szeroko rozumianej polityki społecznej, a szczególnie zagadnień związanych z ludźmi w podeszłym wieku. Swoją ostatnią pracę Starość – bilans, zadanie, wyzwanie traktuje z jednej strony jako syntezę zagadnień związanych z procesami starzenia się społeczeństw, z drugiej zaś jako pretekst do powszechnej debaty publicznej na temat tego, co, jak i kto powinien robić, żeby pomyślnie rozwiązywać problemy będące pochodną tych procesów.

Panie Profesorze, czy mężczyźni i kobiety starzeją się tak samo?

Z ostatnich badań wynika, że menopauza powoduje przyspieszone starzenie się organizmu kobiety. Brakuje natomiast jednoznacznej metody określenia, kiedy mężczyzna zaczyna się starzeć, wchodzi w fazę andropauzy. Pewne jest, że ma ona miejsce dobrych kilka lat później niż menopauza u kobiety. Mężczyźni koncentrują się na czynnikach ryzyka w chorobach, natomiast kobiety raczej akceptują chorobę, uczą się z nią żyć i znacznie częściej niż mężczyźni przestrzegają zaleceń terapeutycznych.
Kobiety po przekroczeniu 80. roku życia charakteryzują się niższym poziomem sprawności niż mężczyźni w tym samym wieku – jednakże z badań wynika, że mimo gorszej sprawności rzadziej niż mężczyźni wymagają pomocy z zewnątrz, no i żyją znacznie dłużej. Kobiety żyją przeciętnie 82 lata, mężczyźni – 74. Zdaniem demografów podobne do większości krajów europejskich parametry życia osiągniemy w Polsce dopiero za 20 lat.

Mówi się często, że ludzie w podeszłym wieku narażeni są na marginalizację, wykluczenie społeczne. Kto spośród seniorów jest tym najbardziej zagrożony?

Wśród ludzi starych narażonych na marginalizację i wykluczenie wymienić należy w kolejności: osoby po 80. i 90. roku życia, ludzi samotnych, mieszkających w pojedynkę, stare panny i wdowy, pensjonariuszy instytucji opiekuńczych, osoby bezdzietne, poważnie chorujące lub niepełnosprawne, utrzymujące się z minimalnych świadczeń pomocy społecznej lub z niskich dochodów, starsze małżeństwa z chorującym lub niepełnosprawnym współmałżonkiem. Są to także osoby starsze zaliczane do tzw. grup społecznie wrażliwych, a więc seniorzy będący ofiarami przemocy, bezdomni członkowie mniejszości etnicznych oraz osoby starsze o odmiennej orientacji seksualnej. […]”

Pełny tekst wywiadu Piotra Frydryszka z prof. Zbigniewem Woźniakiem, czytaj w ‚Poznań. Aktywny Senior‘ 2018 Nr 1 s. 9 – TU